Η προθεσμία εκπνέει την Πέμπτη 29 Αυγούστου, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι το θέμα συζητήθηκε και σε χθεσινή συνάντηση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ΟΛΠ
Γιώργου Ανωμερίτη με τον υπουργό Ναυτιλίας και Αιγαίου Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, αν και τη βασική ευθύνη για το όλο θέμα έχει το ΤΑΙΠΕΔ.
Από τις μέχρι τώρα συζητήσεις, που παραμένουν ακόμη μεταξύ των νομικών, φαίνεται να ξεπερνιέται ένα από τα προβλήματα που υφίστανται πάντα, σύμφωνα με τους νομικούς της ελληνικής πλευράς, σε σχέση με το κοινοτικό δίκαιο.
Ειδικότερα βρέθηκε η νομική φόρμουλα ώστε να μην απαιτείται διεθνής διαγωνισμός για την επέκταση του προβλήτα ΙΙΙ. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση οι ίδιοι νομικοί κύκλοι θεωρούν ότι δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή στο καθεστώς του εγγυημένου τιμήματος, καθώς η επέκταση του προβλήτα θεωρείται μέρος της ίδιας σύμβασης.
Με άλλα λόγια, το αίτημα της Cosco για αναστολή του εγγυημένου τιμήματος είναι «νομική κόκκινη γραμμή» για την ελληνική πλευρά.
Ενα ακόμη επιχείρημα που πέφτει στο τραπέζι από ελληνικής πλευράς είναι ότι εάν η κυβέρνηση «ενδώσει» στην αιτιολογία της Cosco περί δραματικής αλλαγής των συνθηκών και δεχτεί αλλαγή των όρων της σύμβασης σε ό,τι αφορά το εγγυημένο αντάλλαγμα, τότε θα ανοίξει «την όρεξη» και άλλων ξένων επενδυτών να ζητήσουν αλλαγές στις όποιες συμβάσεις έχουν υπογράψει με το ελληνικό Δημόσιο.
Από την άλλη πλευρά, η Cosco ζητεί την αναστολή του εγγυημένου ανταλλάγματος (μέχρι το 2034 υποστηρίζουν από την πλευρά του ΟΛΠ), επικαλούμενη το άρθρο 388 του Αστικού Κώδικα (απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών).
Η ελληνική πλευρά ανταπαντά ότι η ΣΕΠ δεν έθεσε το θέμα του εγγυημένου ανταλλάγματος κατά τη διάρκεια της πρώτης τροποποίησης της αρχικής σύμβασης (Μάιος 2011), η οποία ψηφίστηκε στη Βουλή το 2012 (νόμος 4072).
Πάντως, από την αιτιολογική έκθεση που συνόδευε την τροποποίηση της σύμβασης προκύπτει ότι η οικονομική κρίση είναι λόγος αλλαγών σε μία σύμβαση.
Χαρακτηριστικά αναφερόταν ότι «με τους συμφωνηθέντες όρους τροποποίησης της αρχικής σύμβασης επιδιώκεται να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και ιδιαίτερα της ύφεσης, η οποία ήταν αδύνατο να προβλεφθεί κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης, αφού κυρίως εκδηλώθηκε το 2010 και αναμένεται να διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι και το 2012, με χρόνο αναμενόμενης ουσιαστικής ανάκαμψης μετά το έτος 2013».
Η πλευρά της Cosco θεωρεί ακόμη ότι δεν αλλάζει η αρχική σύμβαση με την αναστολή καταβολής του εγγυημένου ανταλλάγματος, καθώς ο διαγωνισμός δεν «στηρίχθηκε» στο εγγυημένο αντάλλαγμα, αλλά στο τίμημα που θα καταβάλλει σε ετήσια βάση η Cosco: το 21% των εσόδων της μέχρι το 2016 και στη συνέχεια το 24,5%.
Θα πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι η Cosco θέτει την όλη πρόταση (αναστολή εγγυημένου τιμήματος, επέκταση προβλήτα ΙΙΙ, μεταφορά μονάδας πετρελαιοειδών, δημιουργία μαρίνας και αλιευτικού καταφυγίου) ως «πακέτο» και στο βαθμό που για οποιονδήποτε λόγο δεν γίνει δεκτή, τότε θα προσφύγει στη διαιτησία.
Σε αυτή την περίπτωση δεν θα ισχύει βέβαια η πρότασή της για την επέκταση του προβλήτα ΙΙΙ, όπως επίσης και η μεταφορά με δικά της έξοδα του προβλήτα των πετρελαιοειδών και η δημιουργία μαρίνας και αλιευτικού καταφυγίου.
Ο Πειραιάς θα στερηθεί 500 επιπλέον θέσεις εργασίας, αναφέρουν οι Κινέζοι της Cosco.
Τέλος, προσφυγή στη διαιτησία σημαίνει και νέες καθυστερήσεις στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, καθώς θα εκκρεμεί η απόφαση του δικαστηρίου.
Συνάντηση με IMCO
Στο μεταξύ πενταμελή αντιπροσωπεία της Επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (IMCO) δέχτηκε χθες η διοίκηση του ΟΛΠ. Ο κ. Γ. Ανωμερίτης, μετά την παρουσίαση των δραστηριοτήτων και των οικονομικών δεικτών του ΟΛΠ Α.Ε., παρουσίασε το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΛΠ Α.Ε.
Κλείνοντας την εισήγησή του, τόνισε ότι «μέσα σε μια ταραγμένη περιοχή, με τα γεγονότα σε Βόρειο Αφρική, Αίγυπτο, Συρία, Λίβανο και άλλες όμορες χώρες να δημιουργούν νέα δεδομένα στις θαλάσσιες μεταφορές, ο Πειραιάς αποτελεί με το μεγάλο μέγεθός του δύναμη ασφάλειας και ανάπτυξης για το σύνολο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Το λιμάνι του Πειραιά εξελίσσεται, πέρα από τη ναυτιλία, σε κέντρο Τουρισμού και Πολιτισμού, με ευρύτατες δυνατότητες μέσω παραχωρήσεων προσέλκυσης νέων επενδύσεων».
πηγή naftemporiki