Με απόφαση του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δέχθηκε ότι η επιβολή
της εργασίας μιας ημέρας υπαγορεύτηκε από την επιθυμία της επιχείρησης
να μην καταβάλλει την αποζημίωση απόλυσης κρατώντας στην ουσία ομήρους
τους εργαζόμενους.
Μάλιστα στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι από τη μεταβολή της σύμβασης «υπάρχει επικείμενος κίνδυνος να στερηθούν οι αιτούντες από τη μη καταβολή της μισθοδοσίας τους τα απαραίτητα για τη συντήρηση και τη στοιχειώδη διαβίωσή τους , εφόσον ο μισθός συνιστά το μόνο μέσο διαβίωσης για καθέναν από αυτούς».
Το δικαστήριο με την απόφασή του υποχρεώνει μάλιστα τον εργοδότη να
καταβάλλει σε όλους τους εργαζόμενους τις μισές αποδοχές που
αντιστοιχούν σε όλο το διάστημα από την αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων
(7/8/2012) έως και την έκδοση της απόφασης (17/10/2012).
Μάλιστα στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι από τη μεταβολή της σύμβασης «υπάρχει επικείμενος κίνδυνος να στερηθούν οι αιτούντες από τη μη καταβολή της μισθοδοσίας τους τα απαραίτητα για τη συντήρηση και τη στοιχειώδη διαβίωσή τους , εφόσον ο μισθός συνιστά το μόνο μέσο διαβίωσης για καθέναν από αυτούς».
