Και εκεί που ο πανικός είχε φουντώσει και ο καυγάς των αξιωματικών είχε λάβει μορφή εξόντωσης και το πλοίο χτυπιόταν πια με σφοδρότητα στην προβλήτα ακούγεται από τα μεγάφωνα "όλοι οι αξιωματικοί και όλο το προσωπικό του πλοίου να πάει στη αίθουσα ΑΕ6". Ο καπετάνιος είχε πάρει τις
αποφάσεις του. Μαζεύονται λοιπόν όλοι γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι όπου γύρω από αυτό υπήρχαν και καρέκλες ώστε να κάτσει όλο το προσωπικό. Ο καπετάνιος τους λέει. Συνάδελφοι πήραμε νέο δελτίο καιρού και η πρόγνωση δεν είναι καθόλου καλή. Ο καιρός θα δυναμώσει, και αν τώρα είμαστε στο επίπεδο 6 θα φτάσει τουλάχιστον στο 10. Καταλαβαίνετε λοιπόν όλοι σας ότι το πλοίο δεν μπορεί άλλο να παραμείνει δεμένο. Γιαυτό αποφάσισα να κοπούν τα σκοινιά πάση θυσία γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα βυθιστούμε εδώ σε αυτή τη τη θέση που βρισκόμαστε. Το πλοίο μας όσο γερά και αν έχει κατασκευαστεί δεν θα αντέξει σε τόσο σφοδρό καιρό δίπλα στην προβλήτα. Θα ανοίξει τρύπες και τότε τελειώσαμε όλοι μας, δεδομένου ότι κανένας δεν θα μπορεί ούτε να κατέβει ούτε να ανέβει μιας και τα κύματα θα είναι τεράστια και θα καταπίνουν τα πάντα. Πρέπει δεν να σας επισημάνω ότι αυτό το πλοίο είναι ιδιοκτησία όλων μας. Και δικό μου και δικό σας και των επιβατών και όσων ακόμα αποφασίσουν να ανέβουν σε αυτό. Άρα δεν έχουμε πλέον κανείς μας το δικαίωμα να το κρατά δεμένο, διότι είναι ένα αμύθητης αξίας πλοίο που το έχουμε πληρώσει όλοι μας και επίσης η ζωή μας και η ζωή των παιδιών μας εξαρτάται από αυτό.
Χαμός έγινε στην αίθουσα. Αντεγκλήσεις απειλές, το έλα να δεις. Οπότε ακούγεται η τραχιά φωνή του καπετάνιου που είχε βαρύνει από τα απανωτά τσιγάρα λόγω ευθύνης και αγωνίας. Τέρμα τα αστεία. Ενημερώστε τον κόσμο ότι κόβουμε και φεύγουμε. Καπετάνιε ακούγεται μια φωνή να λέει ενός αξιωματικού. Αν κόψεις τα σκοινιά εγώ θα κατέβω. Κι εγώ και εγώ ακούστηκαν και από κάποιους άλλους. Σκοτινιασμένος πλέον ο καπετάνιος από τον θυμό του τους απαντά. Στο καλό να πάτε. Όσο ήταν δεμένο το πλοίο το έκαναν και άλλοι και είτε πήγαν σε άλλο καράβι είτε έφτιαξαν δικό τους. Και τι έγινε;; Το καράβι παρέμεινε δυνατό και επιβλητικό και μάλιστα ανέβηκε και άλλος κόσμος. Γι αυτό λοιπό είσαστε ελεύθεροι να πάτε όπου θέλετε. Αν όμως μείνετε σε αυτό εδώ το καράβι, τότε να χωνέψετε ότι καπετάνιος είμαι εγώ. Οι αντεγκλήσεις δυνάμωσαν. Και λοιπόν;;; απάντησαν. Μόλις πριν λίγο είπες καπετάνιε ότι το πλοίο ανήκει σε όλους μας έτσι δεν είναι;;; Ναι αποκρίνεται ο καπετάνιος. Αλλά δεν έχετε καταλάβει εσείς οι αξιωματικοί ότι τις τελικές αποφάσεις για την τύχη του πλοίου τις παίρνω εγώ. Σε όποιον αρέσει. Να ψηφίσουμε φώναξε κάποιος άλλος. Εκείνη την στιγμή ακούστηκε ένας υπόκωφος κρότος που κάλυψε τις φωνές. Ήταν άλλο ένα δυνατό κτύπημα του πλοίου πάνω στην τσιμεντένια προβλήτα. Αμέσως ο καπετάνιος ενημερώθηκε από το κινητό πως ευτυχώς πάλι το πλοίο άντεξε. Γυρνάει και απαντάει σε εκείνον που αιτήθηκε να ψηφίσουν. Ναι συμφωνώ. Με την προϋπόθεση ότι θα ψηφίσει και ο κόσμος που βρίσκεται μαζί μας, μια και πρέπει να πάρουμε απόφαση για την περιουσία του και την ζωή του. Ετσι έχουμε συμφωνήσει από την αρχή όταν πρωτοφτιάχτηκε το πλοίο. Το θυμάστε κύροι; Όμως επειδή είμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, εγώ ως καπετάνιος παίρνω την ευθύνη και σας διατάζω, τα σκοινιά να κοπούν. Μετά ελεύθερα μπορείτε να με καταγγείλετε για αυταρχισμό ή για ότι άλλο θέλετε. Μέχρι τότε όμως θα γίνει αυτό που λέω εγώ και πέρνω και την ευθύνη της πράξης μου. Οποιανού αρέσει. Μα έχουμε επιβάτες καπετάνιε που επειδή το πλοίο δεν ξεκίναγε, απογοητεύτηκαν και κατέβηκαν και τώρα κινδυνεύουν να παρασυρθούν απο τα κύματα. Και καλά αυτοί που ανέβηκαν σε άλλο πλοίο. Ομως όλοι οι άλλοι τι θα γίνουν. Τότε αγαπητοί μου σας δίνω διορία 2 ωρών να ξαμοληθείτε όλοι σας στην προβλήτα και να μαζέψετε τον κόσμο που κατέβηκε και έμεινε εκεί, και δεν πήγε σε άλλα πλοία. Επίσης να ενημερώσετε όλους ότι το πλοίο θα ξεκινήσει. Σε τρεις ώρες από τώρα ο καιρός θα ανέβει. Οπότε ίσα που προλαβαίνουμε. Παράλληλα ο καπετάνιος έδωσε εντολή οι μηχανές να ανάψουν και στην συνέχεια να δουλέψουν ανάποδα ώστε να κρατούν το πλοίο όσο μπορούσαν κόντρα ώστε το πλοίο να μη συνεχίσει να κτυπάει στην προβλήτα. Αυτό βέβαια ήταν πολύ δύσκολο γιατί είπαμε το πλοίο ήταν σφικτά δεμένο κοντά σε αυτή. Και έτσι έγινε. Όλο το προσωπικό και πολλοί από τους επιβάτες κατέβηκαν και ενημέρωσαν τον κόσμο ότι το πλοίο θα ξεκινήσει. Όσοι δεν φοβόντουσαν και εμπιστεύονται ακόμα το σκαρί του πλοίου ήταν καλοδεχούμενοι. Όλοι άλλοι θα έπρεπε να φροντίσουν να προφυλαχτούν όσο θα μπορούσαν από την σφοδράτατη καταιγίδα που πλησίαζε. Απρόσμενα λοιπόν, μόλις ο κόσμος έμαθε πως το πλοίο θα ξεκίναγε άρχισε να ανεβαίνει στο πλοίο. Ήταν δε τόση η προσέλευση του κόσμου που το πλοίο καθυστέρησε και μισή ώρα επιπλέον. Μόλις λοιπόν ανέβηκε και ο τελευταίος, ΤΑ ΣΚΟΙΝΙΑ ΚΟΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΞΕΚΙΝΗΣΕ. Ολοι ήταν βέβαιοι ότι ίσως περνούσαν μέσα από την κόλαση. Ομως όλοι πια ήταν σίγουροι ότι το πλοίο, επειδή ήταν το καλύτερο που είχε φτιαχτεί ποτέ θα άντεχε. Τώρα αν κατέβηκε κάποιος από τους αξιωματικούς αυτό ο συγγραφέας δεν μπορεί να το υπολογίσει ούτε το εύχεται. Αντίθετα θα ήταν ευχής έργο όλοι να παραμείνουν σε αυτό το πλοίο που ξεκίνησε και παραμένει το καμάρι των Ελληνικών θαλασσών και έχει για έμβλημά του ένα θαλασσοπούλι. Τον Γλάρο. Και έχει και ένα υπέροχο όνομα που λέγεται ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Παρότι λοιπόν το πλοίο κινδύνεψε να βυθιστεί στο λιμάνι, μόλις ξεκίνησε όλοι ήταν πλέον σίγουροι ότι θα αντιπαλέψει με την μεγαλύτερη καταιγιδα που έχει δει ο τοπος και τα προγνωστικά είναι ότι τελικά θα ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΕΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ όλου του Ελληνικού λαού που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του πάνω σε αυτό το απίστευτο σκαρί.
Για λόγους χρηστικότητας αλλά και καλαισθησίας του κειμένου
ο συγγραφέας δανείστηκε τον λογότυπο του πολιτικού
φορέα Ανεξάρτητοι Έλληνες καθώς και το έμβλημά του τον γλάρο
Κατά τα άλλα Το κείμενο είναι φανταστικό. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα είναι απλή σύμπτωση.
Σπύρος Καμπιώτης
Καθηγητής, πειραματικός ερευνητής, συγγραφέας
